Aanvullingen van Edgar Simons (2)

Brabant - Henegouwen - Namen - Luik - Luxemburg - Vlaanderen - Andere 

Provincie Henegouwen

© Copyright Edgar Simons

Angre

De "Caillou-qui-Bique" is een natuurlijke rotssverheffing, volgens de legende een "duivelsrots".

Baileux

De "Pierre-qui-Tourne" werd in 1871 als megaliet gesignaleerd. Hij lag toen op de grond. In 1897 werd hij staatseigendom en werd hij los op de grond rechtgezet. Hij is waarschijnlijk een echte menhir.

Beaumont

Voorbij de Salamandertoren ligt onder de stadsmuur een glijrots.

Bray

De plek waar de "Pierre de Bray" stond, ligt wegens de aanpassing van enkele gemeentegrenzen, nu op grondgebied van Estinnes-au-val.

Calonne

Het toponiem "Les 5 Rocs" herinnert aan vijf oude steengroeves.

Froidchapelle

De ''Pierre-qui-Tourne" gaf zijn naam aan één van de polijststenen te Sautin (zie onder Sautin).

Gozée

Waarom de menhir "Zeupire'' wordt genoemd is niet erg duidelijk. In ieder geval is de naam NIET afgeleid van Zeus. Het was D.A. Van Bastelaer die in 1885 er de naam van de Griekse oppergod in meende te herkennen. Sindsdien hebben alle populaire auteurs dat klakkeloos overgenomen.
In het plaatselijk dialect betekent ''d'zeu" boven. "Zeuplre" kan een vervorming zijn van "d"zeu l'pire" (sus-pîre), wat "boven de steen" of "op de bovenkant van de steen" betekent.

Haulchin

Dat de mogelijke menhir "la Pierre-qui-Pousse" wordt genoemd, heeft Willy Lassance vernomen van Maurice Lefort. Die zou volgens zijn eigen zeggen bij de dorpsbewoners enkele legenden over de steen hebben verzameld. Maurlce Lefort is echter een omstreden figuur die her en der nep-menhirs liet rechzetten (zie onder Neufchâteau, provincie Luxemburg).

Leval-Trahegnies

De "Pierretcher" is een platte steen. Hij is eerder een legendesteen dan een megaliet.

Marcinelle

Op de tempelierensite liggen 6 grote stenen. Aanvankelijk dachten de leden van de plaatselijke geschiedkundige kring dat ze de brokstukken waren van een dolmen. Bij nader onderzoek bleken ze de stukken van één en dezelfde steen te zijn en werd gedacht aan een enorme menhir.

Rièzes

De zogenaamde megaliet werd door verschillende auteurs op verschillende plaatsen gesitueerd. Ik vond in 1979 een enorme steen in een weiland in het gehucht Basse Nimelette (zie plan en foto op blz. 84). Tevoren vond Brou een gelijkaardige steen in een weiland aan de andere kant van de weg.
Bij mijn tweede bezoek in 1991 bleken beide stenen met een slopershamer te zijn bewerkt. Een derde steen die in aanmerking komt ligt op een beboste heuvelflank (privaat terrein), links van de baan naar Balleux. In ieder geval is geen van de drie stenen een megaliet.

Sautin

De twee stenen lagen oorspronkelijk plat op de grond en werden "les Pierres de Sart" genoemd. In 1900 werden ze rechtgezet op initiatief van het gemeentebestuur van Sivry.
In 1937 werden beide stenen door archeologen geïdentificeerd als polijststenen. Ze waren dus GEEN omgevallen menhirs.
Door verwarring van enkele folkloristen met de "Pierre-qui-Tourne" te Froidchapelle, werden de naam en de legenden van die steen overgedragen op de polijststenen van Sautin.

Thuillies

De "Pan-Levé" en het "Cheval de Pierre" waren twee verschillende menhirs. Ze stonden 10 tot 15 m van elkaar. De tweede was slechts 80 cm hoog. Spelende kinderen reden er paardje op. Vandaar de naam. Dat de vrouwen met blote billen van de steen gleden, zoals vermeld in een populair werk, is onjuist.

Terug naar boven - Aanvullingen 3 Namen (= volgende pagina)