De stenen spreken - Megalitica

Bondige beschrijving

In 'De stenen spreken' verklaren de auteurs een aantal megalithische inscripties op verbluffende wijze. Met tal van voorbeelden tonen ze aan dat vele 'symbolische' tekeningen kunnen uitgelegd worden als eenvoudige, gecodeerde, landkaarten.
Met hun studie trachten ze te bewijzen dat de 'megalithische mensen' de wereldzeeën stelselmatig verkenden en uiteindelijk Amerika ontdekten... Hiermee tonen de auteurs ook aan dat de 'megalietenbouwers' het begrip 'breedtegraad' kenden en wisten te gebruiken bij hun zeenavigatie...

Appreciatie (A. Van Rompuy)

Een verrassend boek dat om nadere bestudering vraagt. Hierbij stelt zich wel het probleem dat de in het boek weergegeven schetsen zich moeilijk lenen voor diepgaande bestudering. Wie de hoekmetingen wil controleren zou de originele tekeningen moeten gaan opzoeken. Omwille van de spreiding der locaties is dit vlugger gezegd dan gedaan.
Een aantal van de belangrijkste 'kaartsymbolen' zijn te bezichtigen in de tumulus van Dissignac, nabij St.Nazaire (Frankrijk).
(!!! Het inwendige van de tumulus van Dissignac is enkel voor publiek toegankelijk tijdens de maanden juli en augustus !!!)

De interpretatie van Stonehenge en omgeving in functie van 'de ontdekking van Amerika' vind ik echter moeilijker te verteren...

Enkele bedenkingen

'Vormgeving kaarten'

De zogenaamde kaarten zijn zeer stilistisch van vorm, moeilijk herkenbaar als kaarten. De kaarten gelijken op wandelstokken of bijlen. We kunnen ons afvragen waarom de tekenaars zich beperkten tot zulke primitieve vormen.
Bij nader inzien is het echter een geniaal concept, de eenvoudige vorm leent zich tot makkelijke reproductie.
MAAR, waren het werkelijk landkaarten?

megalithische kaartsymbolen - tumulus Dissignac

'Concept'

De hoeken van de zogenaamde 'wandelstokken' (= kaartsymbolen) geven de breedtegraad weer van opvallende punten langs de kusten.

Verrassend is de interpretatie van de zogenaamde 'kromstaven' of 'wandelstokken' door Reinoud de Jonge. De verschillende figuren op het plafond in één van de dolmen van Dissignac (Bretagne) stellen mogelijk vaarroutes voor naar tal van locaties. Te samen vormen ze een gestileerde wereldkaart (aldus Dr. Reinoud de Jonge)

Figuren op plafond Dolmen dissigniac - Bretagne

Figuren op plafond Dolmen dissignac - Bretagne

De zogenaamde kaarten zijn zeer stilistisch van vorm, moeilijk herkenbaar als kaarten. De kaarten gelijken op wandelstokken. We kunnen ons afvragen waarom de tekenaars zich beperkten tot zulke primitieve vormen.
Bij nader inzien is het echter een geniaal concept, de eenvoudige vorm leent zich tot makkelijke reproductie. Bovendien moet de kaartlezer 'ingewijd' zijn om het concept te begrijpen. Dit kunnen we dus ook beschouwen als een vorm van codering, die het mogelijk maakt dat de inhoud niet begrepen wordt door derden.
Deze geheimzinnigheid kan praktische redenen hebben gehad. Een 'handelsreiziger' heeft baat bij het verbergen van zijn 'marktkennis'. Van de latere Feniciërs is geweten dat ze veel moeite deden om hun overzeese markten af te schermen voor de Romeinen. Dit om handelsmonopolies te behouden. Een mooi voorbeeld van 'kennis = macht'

De hoeken van de zogenaamde 'wandelstokken' (= kaartsymbolen) geven de breedtegraad weer van opvallende punten langs de kusten. Zo kan, bijvoorbeeld, Afrika weergegeven worden met de breedteligging van de bijzonderste kapen. Deze breedtes kunnen weergegeven worden onder vorm van een hoek. Een opeenvolging van hoeken kan dus dienen als eenvoudige weergave van een kustlijn...
Aandachtige zeevaarders zullen waarschijnlijk constateren dat de hoogte (hoek) van de poolster (noordelijk halfrond) wijzigt wanneer ze noordelijk of zuidelijk varen. Het begrip breedtegraad kan dus al zeer lang bekend zijn...

Maar al is het een mooie theorie, het valt moeilijk te bewijzen of te weerleggen...

Atlantische kaart

Volgens Reinoud de Jonge is de beroemde steen in de Dolmen des Pierres Plattes (Locmariaquer, Bretagne) een kaart van de Atlantische Oceaan, ook dit valt helaas moeilijk te bewijzen noch te weerleggen. Voorzichtigheid is zeker geboden...

Gravure Dolmen des Pierres Plattes - Locmariaquer, Bretagne

Publicatiedatum pagina: 30 oktober 2008 - laatste bewerking 5 februari 2015

www.megalitica.be

Deze webpagina's, alle weergegeven figuren, kaarten en foto's zijn eigen creaties,
behalve afbeeldingen met vermelding van een andere auteur (vb. satellietfoto's).

Bij problemen met deze site gelieve mij te contacteren.

Afbeeldingen mogen gekopieerd worden voor niet-commercieel gebruik
mits vermelding van bron: www.megalitica.be

Inhoud pagina - Volgende pagina - Navigatiebalk hoofdstuk - Startpagina - Weblink - Index ABC - Sitemap

	Deel 4: Mysteries	De stenen spreken
	Mysteries > De stenen spreken

Intro 4	De stenen spreken Reinoud de Jonge & Gerard IJzereef, 1996 Uitgever: Kosmos-Z&K, Utrecht/Antwerpen ISBN 90 215 2815 0 Bondige beschrijving In 'De stenen spreken' verklaren de auteurs een aantal megalithische inscripties op verbluffende wijze. Met tal van voorbeelden tonen ze aan dat vele 'symbolische' tekeningen kunnen uitgelegd worden als eenvoudige, gecodeerde, landkaarten. Met hun studie trachten ze te bewijzen dat de 'megalithische mensen' de wereldzeeën stelselmatig verkenden en uiteindelijk Amerika ontdekten... Hiermee tonen de auteurs ook aan dat de 'megalietenbouwers' het begrip 'breedtegraad' kenden en wisten te gebruiken bij hun zeenavigatie... Appreciatie (A. Van Rompuy) Een verrassend boek dat om nadere bestudering vraagt. Hierbij stelt zich wel het probleem dat de in het boek weergegeven schetsen zich moeilijk lenen voor diepgaande bestudering. Wie de hoekmetingen wil controleren zou de originele tekeningen moeten gaan opzoeken. Omwille van de spreiding der locaties is dit vlugger gezegd dan gedaan. Een aantal van de belangrijkste 'kaartsymbolen' zijn te bezichtigen in de tumulus van Dissignac, nabij St.Nazaire (Frankrijk). (!!! Het inwendige van de tumulus van Dissignac is enkel voor publiek toegankelijk tijdens de maanden juli en augustus !!!) De interpretatie van Stonehenge en omgeving in functie van 'de ontdekking van Amerika' vind ik echter moeilijker te verteren... Enkele bedenkingen 'Vormgeving kaarten' De zogenaamde kaarten zijn zeer stilistisch van vorm, moeilijk herkenbaar als kaarten. De kaarten gelijken op wandelstokken of bijlen. We kunnen ons afvragen waarom de tekenaars zich beperkten tot zulke primitieve vormen. Bij nader inzien is het echter een geniaal concept, de eenvoudige vorm leent zich tot makkelijke reproductie. MAAR, waren het werkelijk landkaarten? megalithische kaartsymbolen - tumulus Dissignac 'Concept' De hoeken van de zogenaamde 'wandelstokken' (= kaartsymbolen) geven de breedtegraad weer van opvallende punten langs de kusten. Verrassend is de interpretatie van de zogenaamde 'kromstaven' of 'wandelstokken' door Reinoud de Jonge. De verschillende figuren op het plafond in één van de dolmen van Dissignac (Bretagne) stellen mogelijk vaarroutes voor naar tal van locaties. Te samen vormen ze een gestileerde wereldkaart (aldus Dr. Reinoud de Jonge) Figuren op plafond Dolmen dissignac - Bretagne De zogenaamde kaarten zijn zeer stilistisch van vorm, moeilijk herkenbaar als kaarten. De kaarten gelijken op wandelstokken. We kunnen ons afvragen waarom de tekenaars zich beperkten tot zulke primitieve vormen. Bij nader inzien is het echter een geniaal concept, de eenvoudige vorm leent zich tot makkelijke reproductie. Bovendien moet de kaartlezer 'ingewijd' zijn om het concept te begrijpen. Dit kunnen we dus ook beschouwen als een vorm van codering, die het mogelijk maakt dat de inhoud niet begrepen wordt door derden. Deze geheimzinnigheid kan praktische redenen hebben gehad. Een 'handelsreiziger' heeft baat bij het verbergen van zijn 'marktkennis'. Van de latere Feniciërs is geweten dat ze veel moeite deden om hun overzeese markten af te schermen voor de Romeinen. Dit om handelsmonopolies te behouden. Een mooi voorbeeld van 'kennis = macht' De hoeken van de zogenaamde 'wandelstokken' (= kaartsymbolen) geven de breedtegraad weer van opvallende punten langs de kusten. Zo kan, bijvoorbeeld, Afrika weergegeven worden met de breedteligging van de bijzonderste kapen. Deze breedtes kunnen weergegeven worden onder vorm van een hoek. Een opeenvolging van hoeken kan dus dienen als eenvoudige weergave van een kustlijn... Aandachtige zeevaarders zullen waarschijnlijk constateren dat de hoogte (hoek) van de poolster (noordelijk halfrond) wijzigt wanneer ze noordelijk of zuidelijk varen. Het begrip breedtegraad kan dus al zeer lang bekend zijn... Maar al is het een mooie theorie, het valt moeilijk te bewijzen of te weerleggen... Atlantische kaart Volgens Reinoud de Jonge is de beroemde steen in de Dolmen des Pierres Plattes (Locmariaquer, Bretagne) een kaart van de Atlantische Oceaan, ook dit valt helaas moeilijk te bewijzen noch te weerleggen. Voorzichtigheid is zeker geboden... Gravure Dolmen des Pierres Plattes - Locmariaquer, Bretagne Terug naar boven